ویروس!

 

سخت ترین چیزشعور افراد یک جامعه است ! چیزی که مثل  دود ماشین هااطرافت رو پر کرده و هر لحظه بیشتر خفته میکنه اینکه انتخابت ارزوت هدفت چیزی باشه که هرروز در رویا هات زندگی بکنی اما جامعه ات و ممنوعیت هات بیشتر خفه ات بکنه هر لحظه که راه میری ادمای های متفاوتی میبینی هرکدوم با  دید مختلف کسایی که حتی خودشونم  ارزوهاشونو از دست دادن اما بازم انرژی منفی خودشو به توهم میدن به جای اینکه کمکت کنن عین میخ توزمین فرو میبرنت اما دلت یک چیز میگه اروم باش اما مغزت میگه وقتی اطرافت پر از ادمای جاهله  نمی تونی کاری بکنی فقط سکوت کن همینطور میگذره تا همین سکوت توروهم مثل اونامیکنه

 

وقتی به خودت میای میبینی نصف عمرت گذشته و فقط یک چیز نصیبت شده ارزوهایی که هرروز زندگیشون میکردی چیزهایی که هرروز بهت امید تازه برای زندگی میداد اما الان عین یک لباس پوسیده است بوی ناامیدی میده و فقط دراین میدون تو تسلیم یک چیز شدی عقاید و نظریات مردم!!این ادما زیادن کسایی که مردن اما زنده به نظر میان مثل یک زامبی میمونن توروهم الوده به ناامیدی و ویروس خودشون میکنن !!و بدتر از اون اینکه هرروز به تعدادشون اضافه میشه